Derek over werken bij

Derek werkt sinds 2011 bij Yes We Can Clinics. Hij was jarenlang hoofd kliniek en houdt zich sinds medio 2017 bezig met externe contacten en kwaliteits- en ontwikkelingsmanagement.

Derek van Enk spreekt vol enthousiasme over het reilen en zeilen in de kliniek:

“Jongeren krijgen een fantastisch mooi gevuld programma, dat begint om kwart voor zeven ’s ochtends en doorgaat totdat ze naar bed gaan. Dat programma is intensief en is een mooie mix van behandelingen, groepssessies en sportieve en educatieve activiteiten.”

Hij ziet de manier waarop het team in de kliniek is samengesteld als de grote kracht achter Yes We Can: “Er is een unieke samenwerking die is gebaseerd op drie pijlers: de onvoorwaardelijke steun van de jongerencoaches, de keiharde confrontatie van de counselors en de duiding door de behandelaars. In de kliniek worden die drie losstaande pijlers verbonden, wat maakt dat we succesvoller kunnen zijn dan menig andere jeugd ggz instelling.”

De behandellocatie helpt bij het succesvol laten zijn van de behandeling: “We hebben één-op-één kamers, mooie grote groepszalen, verzorgde slaapkamers, algemene ruimten en een apart personeelsgedeelte. Het is prettig dat dit allemaal in één gebouw kan. Het gebouw geeft niet direct een klinisch gevoel. Ook de faciliteiten eromheen zijn goed. Er zijn volop mogelijkheden om te sporten en doordat de kliniek afgelegen ligt, zijn de jongeren volledig met zichzelf bezig. Ze zijn echt even op zichzelf, elkaar en het personeel aangewezen. Voor een bepaalde groep jongeren is het nodig dat je daar volledig uit wordt gehaald.”

Hoewel de jongeren kampen met stevige problemen, gaat het eigenlijk zelden mis in de kliniek: “Je verwacht het niet, maar het is in de kliniek rustiger dan op een gemiddelde middelbare school. Natuurlijk hebben we weleens jongeren die wat slopen, maar de boel is nooit echt verbouwd. Dat lukt door een helder beleid te hanteren. We hebben de afspraak met jongeren dat we in principe nergens sancties voor hanteren. Het is belangrijker echt met jongeren te praten en ze te laten inzien waarom hun gedrag niet goed is. Uitgezonderd zijn drie zaken, waar keiharde regels voor gelden: alcohol- en drugsgebruik is volledig verboden, iemand moedwillig lichamelijk beschadigen is onacceptabel en hetzelfde geldt voor seksuele handelingen.”

“Vindt er toch een overtreding van een van deze regels plaats, dan is het voor de jongere in kwestie direct einde behandeling. Dat doen we om de jongeren te beschermen. Tegen zichzelf, maar ook voor de anderen. Veiligheid op alle fronten is noodzakelijk voor deze jongens en meisjes. Zodra je als jongere zelfs in de kliniek bang moet zijn voor anderen, kun je niet volledig aan je herstel werken. Ook richting de buitenwereld is het een duidelijk signaal. Waar je bij andere instellingen nog weleens vier dealers buiten ziet staan, doen wij alles om ervoor te zorgen dat Yes We Can volledig alcohol- en drugsvrij is.”

Onderdeel van het veiligheidsgevoel is ook dat de jongeren permanent worden ‘gezien’: “Er zijn altijd wel medewerkers in de buurt. Dat heeft echt een impact op die jongeren. Er is geen ruimte voor manipulatief gedrag. Normaal doen de jongeren veel op straat, buiten het zicht van een behandelaar. Dat is in de kliniek onmogelijk. Verder zijn er ook nog preventieve maatregelen, zoals jongens en meiden gescheiden laten slapen in andere vleugels van het gebouw. Misstanden zoals seksueel misbruik in de kliniek, zoals je regelmatig in de krant kunt lezen, zijn bij ons onmogelijk.”

Heel moeilijk is het volgens Derek van Enk niet om de orde te bewaren: “Mocht er echt een incident zijn, dan wordt meteen ingegrepen. En het praten over de gevolgen van gedrag helpt echt. Elke ochtend is er bijvoorbeeld om 7 uur ochtendgym. Als je daar twintig seconden te laat bent, is dat net zo goed te laat als tien minuten te laat. We hebben niets om af te dwingen dat iedereen op tijd is. Als iemand te laat is leggen we uit wat de consequenties zijn van te laat komen in de rest van hun leven en wat het eerder al kapot heeft gemaakt. Welke indruk je bijvoorbeeld wekt als je een paar minuten te laat bent bij een sollicitatiegesprek. We benadrukken daarbij altijd dat iemand eigen verantwoordelijkheid moet nemen. Iedereen heeft vervelende dingen meegemaakt en ouders of verzorgers die niet de gemakkelijkste zijn, maar het is te gemakkelijk om dat alleen bij anderen neer te leggen. Je kunt vaak je omgeving niet veranderen, maar wel je eigen reactie.”

Het meest bijzondere in het programma vindt Derek van Enk zonder twijfel de verbindingsdag, halverwege de behandeling. De ouders en verzorgers van de jongeren komen dan een dag naar de kliniek. Ze zien elkaar voor het eerst in vijf weken en alle problemen worden eerlijk naar elkaar ‘opgebiecht’, zodat men na de behandeling met een min of meer schone lei verder kan:
“Misschien komt het omdat ik zelf een dochter heb, maar zo’n dag raakt me altijd. Wanhopige ouders komen dan samen met hun kinderen, die in de eerste vijf weken qua gedrag en instelling vaak al zo’n enorme stap hebben gemaakt. De jongeren zijn bloedzenuwachtig voor zo’n dag. Eigenlijk vindt de geboorte dan nog een keer plaats. Alles wordt dan samengebracht: een zeer indrukwekkend moment.”

Bijzonder zijn ook de momenten buiten de reguliere behandeldagen om: “Het weekend is sowieso al anders, met lezingen en sprekers die vertellen over het leven met soortgelijke problematiek als de jongeren. Dat gaat bewust interactief, zodat de jongeren alles kunnen vragen wat ze willen weten. En daarnaast zijn er ook bijzondere momenten zoals kerst of oud en nieuw in de kliniek. We hebben dan een iets aangepast programma, met bijvoorbeeld een kerstontbijt, een viering met therapeutische elementen of toneel. Dit zijn vaak de nog net wat emotionelere dagen. Aan de ene kant missen de jongeren ‘thuis’, maar aan de andere kant is het ontzettend goed voor de groepssfeer.”

Het mooiste aan zijn werk vindt Derek van Enk dat je met een grote club collega’s iets moois kunt neerzetten: “Omdat we duidelijk andere rollen hebben, kunnen we als team echt verschil maken en iets moois voor die kinderen neerzetten. Na de behandeling gaan er niet totaal andere personen weg, maar hun gedrag en instelling zijn wel heel anders. Hun gedachten over de wereld en het leven zijn vaak enorm veranderd. Dat zorgt ervoor dat ze er weer tegenaan kunnen. Ik geniet ervan om met al mijn collega’s samen ten strijde te trekken tegen de ellende waar de kinderen in zitten. Het is prachtig om te zien dat die aanpak voor heel veel jongeren werkt.”